Με τη BMW 335i Coupe στην Εγνατία Οδό
On the RoadΕίναι, άραγε, οι 300+ ίπποι και τα σχεδόν 41 κιλά ροπής αυτού του βαυαρικού διαμαντιού απλώς ένα μέσο επίδειξης και κοινωνικής καταξίωσης ή ο τέλειος σύμμαχος σε μια περιπλάνηση όπου ο δρόμος είναι ο προορισμός; Διανύοντας την Εγνατία, αναζητούμε τον πραγματικό λόγο ύπαρξης της BMW 335i.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΜΠΟΤΣΑΡΗΣ
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
/ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 6-8 Μαΐου 2007
/ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ BMW 335i Coupe
/ΟΔΗΓΟΣ Βασίλης Κουρουπάκης
/ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ Νίκος Μαρκομπότσαρης
/ΔΙΑΔΡΟΜΗ Εγνατία Οδός
/ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ 773 (2.178 συνολικά διανυθέντα)
ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ το μερικό χιλιομετρητή, που έχει μηδενιστεί δύο φορές και τώρα γράφει σχεδόν 200 χλμ., και έχοντας ζήσει δυόμισι μέρες μέσα στο πολυτελές εσωτερικό της 335i με το μπεζ δέρμα, δεν μπορούμε να μην κάνουμε κάποιες αναγωγές: διανύοντας τόσα χιλιόμετρα μπορείς να φτάσεις μέχρι τη Βαρκελώνη (σχεδόν), ξεκινώντας από Αθήνα, τη Στουτγάρδη, αν αποφασίσεις να τραβήξεις βορειότερα, ή την... ανατολική Ουκρανία, αν αναζητάς κάτι εντελώς διαφορετικό. Κι όμως, εμείς δεν ξεφύγαμε από τα σύνορα της Ελλάδας! Απλά, αποφασίσαμε να διανύσουμε όλη την Εγνατία Οδό - ένα από τα πιο φιλόδοξα οδικά έργα της σύγχρονης Ευρώπης, που ενώνει την Ανατολή με τη Δύση. Έστω και ημιτελής, όπως είναι σήμερα, ένας τέτοιος δρόμος αποτελεί πρόκληση για εξερεύνηση και ανακάλυψη - μια νέα για τα ελληνικά δεδομένα οδηγική και ταξιδιωτική εμπειρία, που ενίοτε σε κάνει να νιώθεις Ευρωπαίος.
Αξημέρωτα το πρωινό μιας ανοιξιάτικης Κυριακής, βάλαμε πλώρη για το σημείο εκκίνησης, που βρισκόταν αρκετά μακριά: 452 χλμ. για την ακρίβεια, εκεί που αρχίζει η Εγνατία, στην Ηγουμενίτσα. Με πρόχειρους υπολογισμούς θα βρισκόμασταν εκεί το μεσημεράκι, αποφεύγοντας τους οδηγούς του Σαββατοκύριακου και τα μπλόκα της Τροχαίας. Οδηγώντας ένα αυτοκίνητο με 250 χλμ./ώρα τελική σε άδειους δρόμους, το να κινηθείς μέσα στα νόμιμα όρια είναι χειρότερο από καταναγκαστικά έργα. Χωρίς ρίσκα και προκλητική συμπεριφορά, γνωρίζαμε ότι έπρεπε να κρατήσουμε ένα «ζωντανό» ρυθμό αν θέλαμε να βρεθούμε στη Θεσσαλονίκη μια λογική ώρα, για να βρούμε κατάλυμα και μια ασφαλή θέση που θα περνούσε ήσυχα τη νύχτα της η «μπέμπα» μας. Και το να πετύχεις μια καλή μέση ωριαία ταχύτητα δεν είναι καθόλου εύκολο μετά τη γέφυρα, από Αντίρριο μέχρι Ηγουμενίτσα, στα 250 χλμ. που παρακαλάς να μην πετύχεις φορτηγά στην πορεία σου. Ακόμα και με ένα τόσο δυνατό και ασφαλές αυτοκίνητο, σ’ αυτήν εδώ τη μεριά της Ελλάδας νιώθεις δέσμιος της μοίρας σου κάθε φορά που συναντάς ένα (ως συνήθως, υπέρβαρο) φορτηγό, που σέρνεται από στροφή σε στροφή, δίνοντας νέα έννοια στη φράση «δημόσιος κίνδυνος». Αρκεί να ρίξεις μια ματιά στα λάστιχά του, πιο σλικ κι απ’ της Φόρμουλα 1...
3, 2, 1... Go!
Ακριβώς έξω από την Ηγουμενίτσα, ένα μικρό τούνελ ορίζει το σημείο εκκίνησης της Εγνατίας, που θα μας φέρει στη Θεσσαλονίκη κι από ’κεί στους Κήπους, την επόμενη μέρα. Οι αναλυτές λένε ότι όλη αυτή η διαδρομή, που χρειαζόταν 11 ώρες και 30 λεπτά για να διανυθεί -πάνω από 730 χλμ.- μετά την περάτωση του έργου θα διανύεται σε μόλις 6 ώρες και 30 λεπτά (670 χλμ. συνολικό μήκος). Προς το παρόν όμως αυτό είναι ένας σχετικά μακρινός στόχος, καθώς το κομμάτι μέχρι τη Θεσσαλονίκη είναι ακόμα υπό κατασκευή. Απόλυτα λογικό, αφού είναι και το πιο δύσκολο τεχνικά, καθώς ξεδιπλώνεται μέσα στις οροσειρές της Πίνδου. Εδώ, για να δημιουργήσεις γρήγορες ευθείες, υπάρχει μόνο ένας τρόπος: τούνελ που διαδέχονται γέφυρες - στα πρότυπα των δρόμων που οι Ευρωπαίοι απολαμβάνουν εδώ και δεκαετίες και μας έκαναν πάντα να ζηλεύουμε...
Αφού έχεις διανύσει μόλις 30 χλμ. στην Εγνατία, από την Ηγουμενίτσα, βρίσκεσαι στην πρώτη παράκαμψη. Εδώ ξεκινάει ένα... σερί που τελειώνει 150 χλμ. πριν τη Θεσσαλονίκη. Μέχρι εκεί ανακαλύπτουμε (ξανά) μία από τις ομορφότερες και... στριφτερότερες διαδρομές της Ελλάδας, με μικρά «διαλείμματα» ευθείας υποδειγματικής οδού -τα ήδη έτοιμα κομμάτια της Εγνατίας- παρακαλώντας να συναντήσουμε όσο το δυνατόν λιγότερα φορτηγά και πούλμαν στα «κλειστά» κομμάτια του δρόμου. Στο trip computer του GPS η μέση ωριαία είναι κάτω από τα 70 χλμ./ώρα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κινούμαστε αργά. Με τον επιλογέα του σειριακού ημιαυτόματου κιβωτίου στο «manual» παίζουμε ασταμάτητα, από στροφή σε στροφή, που για κάποιον... παράξενο λόγο είναι υπερβολικά κοντά η μια στην άλλη. Αυτή εδώ η BMW κονταίνει τις ευθείες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, καθώς ο straight-six λυσσομανάει, προκαλώντας στο σύστημα ελέγχου της δυναμικής συμπεριφοράς νευρικό κλονισμό. Χωρίς αυτό, είναι πολύ εύκολο να κάψεις τα λάστιχα, στρίβοντας με full-lock ανάποδο, και να φτάσεις στη Θεσσαλονίκη με τα λινά σε κοινή θέα...
Η δύναμη αυτού του μοτέρ είναι πραγματικά ανεξάντλητη, σε όλη την γκάμα των στροφών λειτουργίας, και αυτό το καταλαβαίνεις κάθε φορά που βρίσκεσαι στο αντίθετο ρεύμα, προσπερνώντας άλλο ένα... κινητό εμπόδιο. Κλακ-κλακ, κατεβάζεις δύο σπρώχνοντας τον επιλογέα (ή αφήνεις το σύστημα kick-down να κάνει τη δουλειά, αν... βαριέσαι) κι από ’κεί και πέρα απολαμβάνεις ένα προσπέρασμα σε fast-forward, με το εμπόδιο να γίνεται ακαριαία μικρή κουκίδα στον καθρέφτη σου. Τούρμπο; Δύο τούρμπο; Αδύνατον! Δεν καταλαβαίνεις πότε αρχίζει να στροφάρει η κάθε τουρμπίνα, δε νιώθεις κανένα υστερικό ξέσπασμα δύναμης. Μόνο μια βίαιη διαρκή ώση, που δε σταματά ούτε στα 220 χλμ./ώρα! Καλοσερβιρισμένη με μια μουσική υπόκρουση που σε χροιά θυμίζει... Ferrari - μόνο που αν συγκρίνεις τα ντεσιμπέλ, εδώ μιλάμε για ψιθύρισμα, αντί για την κραυγή, την πολεμική ιαχή των διαμαντιών του Μαρανέλο. Το -επίσης- εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι ακόμα κι έτσι, η κατανάλωση δεν ξεπερνά τα 12,8 λ./100 χλμ., όταν με πιο σταθερό ταξιδιάρικο ρυθμό είδαμε και 11,8.
Περίπου 150 χλμ. πριν τη Θεσσαλονίκη τα δύσκολα έχουν περάσει: πιάνουμε νύχτα το τελευταίο κομμάτι της Εγνατίας, μέχρι να συναντηθούμε με τον ήδη γνωστό Ε75, που θα μας φέρει μέσα στο Θερμαϊκό 60 χλμ. αργότερα. Παρότι έχει αρκετή κίνηση αυτή την ώρα -κυριακάτικη επιστροφή- υπάρχει ροή και η μέση ωριαία αγγίζει τα 140 χλμ./ώρα. Βλέπουμε Λευκό Πύργο γύρω στις 8 το βράδυ και, παρότι έχουμε κλείσει περισσότερες από 14 ώρες στο δρόμο, είμαστε έτοιμοι για νυχτοπερπατήματα. Κούραση; Ποια κούραση; «Ελάτε στο ‘‘On the road’’», ακούγεται η χαρακτηριστική φωνή του «αναποφάσιστου» Χάρη Θεοφράστου, που πετυχαίνουμε από διαβολική σύμπτωση στη Νίκης - και δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη πρόταση! Η «μπέμπα» ξεκουράζεται ασφαλής στο πάρκιν του ξενοδοχείου κι εμείς χαλαρώνουμε με classic rock ακούσματα κι ένα-δυο ποτηράκια, ανταλλάσσοντας οδηγικές (και άλλες) ιστορίες με τον... αποφασισμένο να περνά πάντα καλά Χάρη. Γεια μας!
Βόλτα στους Κήπους
Τα σχεδόν 400 χλμ. που μας χωρίζουν από τα ελληνοτουρκικά σύνορα μοιάζουν παιχνιδάκι την επόμενη μέρα. Παρότι και εδώ οι παρακάμψεις είναι αρκετές, η Εγνατία είναι έτοιμη στο μεγαλύτερο μέρος της (δείτε και το σχετικό πίνακα που παραθέτουμε). Σε ορισμένα σημεία αυτός ο δρόμος θυμίζει... κοσμοδρόμιο, με ευθείες που φτάνουν μέχρι εκεί που φτάνει και το μάτι, χωρίς κίνηση, και με το προστατευτικό συρματόπλεγμα που εμποδίζει τα ζώα να διασχίζουν το οδόστρωμα να σε καθησυχάζει. Υπάρχουν όμως και κάποια... δώρα-έκπληξη για τον ενθουσιώδη που θα πιέσει το γκάζι μέχρι το τέλος της διαδρομής του: κάποια σαμαράκια εδώ κι εκεί απειλούν να σε απογειώσουν με 200+. Θέλει προσοχή! Τα τελευταία 90 χλμ. μέχρι τους Κήπους είναι πραγματική απόλαυση και τα διανύουμε σε λιγότερο από... 30 λεπτά. Ο δρόμος είναι κυριολεκτικά άδειος, λες και τον έχουμε κλείσει για να δοκιμάσουμε την τελική της 335i. Εκεί, στα 265 κοντερίσια, ξυπνάει ο κόφτης χιλιομέτρων και μας θυμίζει τη «συμφωνία κυρίων» των Γερμανών. Αν δεν υπήρχε, στοιχηματίζουμε ότι θα βλέπαμε μέχρι και 300, γιατί η ώση είναι τόσο έντονη από τα 200 μέχρι τα 240, που καταλαβαίνεις ότι υπάρχει ακόμα πολύ απόθεμα δύναμης. Μόνο ένα πρόβλημα υπάρχει τώρα: η κατανάλωση έχει αυξηθεί δραματικά, σχεδόν κατά 35%. Αλλά δεν υπάρχει αυτοκίνητο στον πλανήτη που να ταξιδεύει με μέση ωριαία 220+ χλμ./ώρα και να καίει 11-12 λίτρα/100 χλμ./ώρα, έτσι δεν είναι;
Η... πτήση της επιστροφής
Με τις απαραίτητες στάσεις για φωτογράφηση, ανεφοδιασμό ανθρώπων και μηχανής και λίγη ξεκούραση, ο δρόμος της επιστροφής προς Θεσσαλονίκη ξεκινά νωρίς το απόγευμα, πριν νυχτώσει. Έχουμε «ψυχολογήσει» πια την Εγνατία, έχουμε εντοπίσει τα δύσκολα σημεία -που έτσι κι αλλιώς είναι λίγα- και θέλουμε να πετύχουμε μια καλή μ.ω.τ., φυσικά με πλήρη ασφάλεια και αυτοσυγκράτηση. Παρά τα μικροπροβλήματα στις παρακάμψεις, σε 3,5 ώρες βρισκόμαστε ξανά στην Εγνατία της Θεσσαλονίκης, με προορισμό το ξενοδοχείο. Όταν ολοκληρωθεί το έργο, θα καλύπτεις όλη αυτή την απόσταση σε 3 ώρες (πριν χρειάζονταν 5 ώρες), χωρίς βέβαια να κινδυνεύεις να βρεθείς... φιλοξενούμενος του ελληνικού δημοσίου, με πληρωμένα έξοδα σίτισης και διανυκτέρευσης!
Μας μένουν περίπου 500 και κάτι χιλιόμετρα μέχρι την επιστροφή στη βάση -άρα ένα ακόμα πρωινό εγερτήριο- και μια ακόμα νύχτα για χαλάρωση στην κούκλα του Θερμαϊκού. Μετά από σχεδόν 1.700 «μικτά» χιλιόμετρα, ξέρουμε τι μας άρεσε και τι όχι στο νέο υπερ-κουπέ της BMW. Για να είμαστε ειλικρινείς, το μόνο που θα αλλάζαμε θα ήταν οι τροχοί - μοιάζουν... υπερβολικά μικροί στις 17 ίντσες. Ένα σετ 18άρηδες, με συμβατικά (όχι τα «βαριά» run flat) φαρδύτερα λάστιχα και ίσως ένα κλικ πιο σφιχτή ανάρτηση θα ταίριαζε καλύτερα, πιστεύουμε, στην ιδιοσυγκρασία αυτού του αυτοκινήτου. Από ’κεί και πέρα, το ζήτημα της εμφάνισης είναι καθαρά υποκειμενικό (τα πίσω φωτιστικά σώματα δεν είναι ό,τι καλύτερο, σχολίασαν αρκετοί), ενώ θα σας προτείναμε να επιλέξετε το συγκεκριμένο ημιαυτόματο σειριακό κιβώτιο και όχι το χειροκίνητο εξάρι. Είναι εκπληκτικό! Και αν δεν έκανε αυτόματα up-shift στο «manual mode», πριν αγγίξεις τον κόφτη, θα ήταν τέλειο. Αλλά μην τα θέλουμε και όλα...
Ο κινητήρας είναι απλά απίστευτος, έχεις περίσσεια δύναμης ακόμα και στο... ρελαντί, και το αυτοκίνητο είναι κυριολεκτικά χιλιομετροφάγος, ικανό να σε μεταφέρει από το σημείο Α στο σημείο Β στρεβλώνοντας την έννοια του χρόνου, πάντα φρέσκο και ατσαλάκωτο. Για την ιστορία, το 5,5’’ που είδαμε στην ευθεία των μετρήσεων για τα 100 από στάση είναι ακριβώς ίδιος χρόνος με αυτόν της BMW Z4 M Coupe, με το μοτέρ της Μ3, και για το χιλιόμετρο η 335i χρειάστηκε 24,9’’, πετυχαίνοντας ταχύτητα εξόδου 217,4 χλμ./ώρα. Στην ίδια «άσκηση» η Ζ4 Μ χρειάστηκε 24,6 δεύτερα, βγαίνοντας με ταχύτητα 219,9 χλμ./ώρα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς απ’ την 335i; Χιλιόμετρα! Περισσότερα χιλιόμετρα!_Β.Κ.
ΤΜΗΜΑΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ
Ηγουμενίτσα-Νεοχώρι 23
Ελευθεροχώρι-Τύρια (Σελλοί) 18
Αγ. Αναστασία-Α/Κ Δωδώνης 7
Σήραγγα Δωδώνης-Πεδινή 8
Περιστέρι-Μέτσοβο 9
Γρεβενά-Πολύμυλος 62
Πολύμυλος-Βέροια (Διάβαση Καστανιάς) 26
Βέροια-Κλειδί 35
Εξωτερική Περιφερειακή Θεσσαλονίκης (Κ1-Κ4) 18
Δερβένι-Νυμφόπετρα 33
Νυμφόπετρα-Μεγάλη Βόλβη 8
Α/Κ Ρεντίνας-A/K Ασπροβάλτα 10
Ασπροβάλτα-Στρυμόνας 22
¶γ. Ανδρέας-¶σπρα Χώματα
(Παράκαμψη Καβάλας) 26
¶σπρα Χώματα-Χρυσούπολη 19
Βανιάνο-Μέστη 78
Μάκρη-Κήποι 51
ΣΥΝΟΛΟ 453
Η σημασία του έργου
Η Εγνατία Οδός είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα οδοποιίας στην Ευρώπη, ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος μήκους 670 χλμ. με συνολικό πλάτος οδοστρώματος 24,5 μ. στο μεγαλύτερο τμήμα του, που ξεκινά από την Ηγουμενίτσα, διασχίζει την Ήπειρο, τη Βόρεια Ελλάδα και καταλήγει στον Έβρο, στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Συνδέεται επίσης, μέσω 9 κάθετων οδικών αξόνων, με την Αλβανία, την ΠΓΔΜ (FYROM), τη Βουλγαρία και την Τουρκία και τροφοδοτείται από 4 λιμάνια και 6 αεροδρόμια.
Η Εγνατία Οδός θα διαθέτει, όταν ολοκληρωθεί:
- 50 κόμβους σύνδεσης με οδικό δίκτυο
- 350 άνω και κάτω διαβάσεις εισόδου-εξόδου
- 650 μεγάλες γέφυρες συνολικού μήκους περίπου 40 χλμ. και πολλές μικρές
- 76 σήραγγες μέγιστου μήκους 4,8 χλμ. και συνολικού μήκους περίπου 49,5 χλμ. ή 99 χλμ. μονές
- 43 περάσματα ποταμών
- 11 διασταυρώσεις με σιδηροδρομικές γραμμές
Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΙ:
- το 36% του συνολικού πληθυσμού της χώρας
- το 33% του συνολικού ακαθάριστου εθνικού προϊόντος
- το 54% της συνολικής γεωργικής γης της χώρας
- το 65% της αρδευόμενης έκτασης
- το 41% της συνολικής απασχόλησης στη βιομηχανία-βιοτεχνία της χώρας
- το 51% της εξορυκτικής δραστηριότητας της χώρας
Για περισσότερες πληροφορίες και ενημέρωση σχετικά με τη διαρκή πρόοδο του έργου: www.egnatia.gr
Και ο αντίλογος...
Χωρίς να υποβαθμίζουμε το σημαντικότατο ρόλο ενός τέτοιου έργου-μαμούθ στην ανάπτυξη της χώρας και στην καθιέρωσή της ως βασικού παίκτη στις διεθνείς μεταφορές μεταξύ Ευρώπης και Ανατολής, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε αν ένα έργο σαν αυτό έχει τόσο μεγάλη προτεραιότητα, τη στιγμή που χάνονται πολλές ανθρώπινες ζωές τόσο στο σημερινό άξονα σύνδεσης της Ευρώπης με την Ελλάδα (ε.ο. Αθηνών-Πατρών), όσο και στα Τέμπη ή τον Μαλιακό. Ένας υποδειγματικά κατασκευασμένος άξονας σύνδεσης της Πάτρας με τη Θεσσαλονίκη, που ακόμα και σήμερα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός, θα κάλυπτε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας (Πάτρα, Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη) και σχεδόν το 80% του πληθυσμού.
Τι γίνεται με τις κάμερες;
Όπως κάθε σύγχρονος ευρωπαϊκός αυτοκινητόδρομος, η Εγνατία διαθέτει σύστημα παρακολούθησης της κυκλοφορίας, με κάμερες, αλλά και συστήματα μέτρησης της ταχύτητας των αυτοκινήτων - μέχρι και σύστημα μέτρησης των ρύπων! Πριν από κάθε κάμερα υπάρχει σχετική προειδοποιητική ταμπέλα και, προς το παρόν, το όλο σύστημα χρησιμοποιείται για την ασφάλεια και για στατιστικές εφαρμογές, όχι ως μέσο εφαρμογής του νόμου περί ορίων ταχύτητας. Σε κάποιες εξόφθαλμες περιπτώσεις μη εφαρμογής του Κ.Ο.Κ., το κέντρο ελέγχου μπορεί να ειδοποιήσει την Αστυνομία, αλλά αυτό αποτελεί αυτή τη στιγμή την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Όσο προχωρά όμως το έργο προς την ολοκλήρωσή του, είναι βέβαιο ότι θα συστηματικοποιηθούν οι έλεγχοι και θα αρχίσουν να πέφτουν... καμπάνες στους ενθουσιώδεις οδηγούς. Μέχρι τότε... απολαύστε υπεύθυνα!
«30 χλμ. από την Ηγουμενίτσα, βρίσκεσαι στην πρώτη παράκαμψη, ξεκινώντας ένα... σερί που τελειώνει 150 χλμ. πριν τη Θεσσαλονίκη. Μέχρι εκεί ανακαλύπτουμε (ξανά) μια από τις ομορφότερες και... στριφτερότερες διαδρομές της Ελλάδας.»
«Εδώ, για να δημιουργήσεις γρήγορες ευθείες, υπάρχει μόνο ένας τρόπος: τούνελ που διαδέχονται γέφυρες - στα πρότυπα των δρόμων που οι Ευρωπαίοι απολαμβάνουν εδώ και δεκαετίες και μας έκαναν πάντα να ζηλεύουμε...»
«Τούρμπο; Δύο τούρμπο; Αδύνατον! Δεν καταλαβαίνεις πότε αρχίζει να στροφάρει η κάθε τουρμπίνα, δε νιώθεις κανένα υστερικό ξέσπασμα δύναμης. Μόνο μια βίαιη διαρκή ώση, που δε σταματά ούτε στα 220 χλμ./ώρα! Καλοσερβιρισμένη με μια μουσική υπόκρουση που σε χροιά θυμίζει... Ferrari.»